حسین امیربختیار: بازگشت به خویشتن؛ غروب بت های اخلاقی اجتماعی يکشنبه ۳ فروردين ۱۳۹۳ آژانس خبری بختیاری (ایبنانیوز) / سرویس اجتماعی / حسین امیربختیار* سخن این است که آیا در یک رودخانه دو بار می توان تن به آب داد؟ (۱) گویی تبارشناسی بازگشت به خویشتن نه درک درستی از تاریخ دارد و نه دیالکتیک زمان را باز می شناسد. ترسان از "شوندگی" راهی را در پیش می گیرد که در نهایت به سرگشتگی خود و هواخواهان نظریه می انجامد.
روزی ا زروزهای تابستان از روستایی در دامنه های اشتر ان کوه می گذشتم .در کنار جوی اب که به نرمی می گذشت .نشستم .دست در اب بردم سرد بود.کودکی ان طرف جوی اب نشسته بود .چوبی را در آب فروکرده بود.نگاهش کردم .اوهم نگاه هم کرد .گفتم چکار می کنی .اهسته وشرم گین گفت :بازئ گفتم :اسمت چیه ؟ باهمان حالت گفت :فرهاد. پرسیدم می دونی فرهاد کی بود؟ فکری کرد وزیر لب گفت:نه گفتم نهار خوردی ؟ گفت:خوردم. گفتم چی خوردی؟ گفت :نان گفتم نان باچی؟ گفت :با دندون
درباره این سایت